Kampleven

De meeste slachtoffers kwamen in Auschwitz-Birkenau aan met de trein. Vaak hadden ze dan een dagenlange treinreis in goederenwagons achter de rug. Eenmaal in het kamp aangekomen moesten de gevangenen de treinen verlaten en alles achterlaten wat ze bij zich hadden. Hierna volgde direct een selectie. Het ging er zogenaamd om wie kon lopen naar het kamp en wie met bussen en vrachtwagens zouden worden vervoerd. De selectie werd uitgevoerd door SS'ers samen met de kampartsen. De ‘zwakken’ (zoals kinderen, bejaarden, zwangere vrouwen en gehandicapten) werden naar de gaskamers gestuurd, terwijl de ‘sterken’ naar het nabijgelegen concentratiekamp gestuurd werden om daar te werken.

Er werd geselecteerd op basis van fysieke criteria, vakmanschap en het aantal werkkrachten dat men in Auschwitz-Birkenau kon gebruiken. Indien de Duitsers geen werkkrachten nodig hadden, kwam het voor dat van sommige transporten alle mensen werden vergast. De gevangenen die de selectie overleefden, werkten in het kamp zelf of op de aan het kamp grenzende industrieterreinen. In Auschwitz-Birkenau zelf werd de term "selectie" nooit door de Duitsers gebruikt.